Ustawienia w siatkówce: czym są rotacje, strefy i błąd ustawienia?

Sylwia Stwora-Petela 07.08.2025
Najważniejsze informacje w artykule:
  • Na boisku siatkarskim każda drużyna ma sześciu zawodników, którzy w danym momencie muszą zajmować konkretne strefy, czyli przypisane pozycje. Boisko jest podzielone na sześć takich stref, ponumerowanych od 1 do 6. Są one rozmieszczone zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara i dzielą się na przód boiska (czyli linia ataku – strefy 2, 3 i 4) oraz tył boiska (czyli linia obrony – strefy 1, 6 i 5). Każda strefa ma swoją rolę – jedna sprzyja zagrywce, inna atakowi, a jeszcze inna przyjęciu piłki lub obronie.
  • Zawodnicy zmieniają pozycje po wygranej akcji, w której zdobywają zagrywkę – to tzw. rotacja. Wtedy każdy gracz przesuwa się o jedno miejsce zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Z rotacjami wiąże się zasada, że w momencie zagrywki wszyscy muszą stać dokładnie w przypisanej strefie – inaczej dochodzi do błędu ustawienia, który skutkuje utratą punktu. Co ważne, tuż po zagrywce zawodnicy mogą przemieszczać się na swoje „robocze” pozycje zgodnie z planem taktycznym.
  • W zależności od tego, w jakiej rotacji (P1 do P6) znajduje się zespół, zmienia się ustawienie kluczowych graczy – szczególnie rozgrywającego, którego zadaniem jest wystawienie piłki do ataku.Każda rotacja ma swoje wady i zalety – jedne sprzyjają silnemu atakowi, inne wymagają większej precyzji w obronie czy przyjęciu.
  • Drużyny siatkarskie mogą też grać w różnych systemach ustawień taktycznych: 4-2 (z dwoma rozgrywającymi, opcja dla początkujących i dzieci), 6-2 (z dwoma rozgrywającymi, ale tylko ten z tyłu boiska rozgrywa, dla średnio zaawansowanych) oraz 5-1 (z jednym rozgrywającym grającym przez cały mecz, najczęściej stosowany w profesjonalnej siatkówce).

Dla początkującego zawodnika lub kibica siatkówki rotacje mogą wydawać się skomplikowaną łamigłówką. Co właściwie oznacza, że zawodnik stoi na pozycji P1, P4 albo P6? Czym są przejścia i dlaczego siatkarze zmieniają pozycję po zagrywce? Sprawdź, jak działają ustawienia w siatkówce, czym są strefy i kiedy drużyna może stracić punkt przez błąd ustawienia.

Ustawienia w siatkówce to sposób rozmieszczenia zawodników na boisku w danym momencie gry. Odnoszą się one zarówno do rotacyjnych pozycji (czyli stref, w których zawodnicy muszą się znajdować według kolejności rotacji), jak i do taktycznych ustawień drużyny (czyli układów takich jak 5-1, 6-2 czy 4-2, określających liczbę rozgrywających i ich zadania).

W każdej drużynie znajduje się sześciu zawodników na boisku. Przed wykonaniem zagrywki muszą oni stać w odpowiednim ustawieniu, wynikającym z ich pozycji w rotacji. Boisko podzielone jest na sześć stref (od 1 do 6), które pomagają ustalić, gdzie dokładnie powinien znajdować się każdy gracz. Po wykonaniu zagrywki zawodnicy mogą się przemieszczać zgodnie z przyjętą taktyką, np. rozgrywający szybko udaje się jak najbliżej siatki, aby przejąć kierowanie akcją.

Więcej we wpisie: Pozycje w siatkówce

W siatkówce każda połowa boiska podzielona jest na sześć stref, które określają, gdzie w danym momencie powinien znajdować się każdy zawodnik. Strefy te nie są tylko orientacyjne – mają ścisłe znaczenie taktyczne i są wyznaczone przez regulamin gry w siatkówkę.

Zawodnicy przesuwają się między strefami zgodnie z zasadą rotacji, a każda z nich wiąże się z inną odpowiedzialnością w grze.

Strefa Umiejscowienie na boisku Funkcja
1 (P1, pozycja 1)Tył – prawa stronaZagrywka
2 (P2, pozycja 2)Przód – prawa stronaAtak, blok
3 (P3, pozycja 3)Przód – środekAtak, blok
4 (P4, pozycja 4)Przód – lewa stronaAtak, blok
5 (P5, pozycja 5)Tył – lewa stronaOdbiór, obrona
6 (P6, pozycja 6)Tył – środekOdbiór, obrona, najczęściej gra tu libero

Przód boiska, czyli strefy 2, 3 i 4, to tzw. linia ataku. To właśnie tam znajdują się zawodnicy, którzy mogą atakować piłkę z wyskoku tuż przy siatce oraz brać udział w bloku. Z kolei tył boiska, obejmujący strefy 5, 6 i 1, tworzy linię obrony. Tam zawodnicy skupiają się na przyjęciu zagrywki, asekuracji i ewentualnych kontratakach, ale z ograniczeniem – jeśli atakują, muszą to robić zza linii 3 metrów od siatki.

Siatkarka pod siatką pokazuje swojej drużynie w której linii ustawiony jest rozgrywający przeciwnika podczas meczu siatkówki

Rotacja w siatkówce to nic innego jak obowiązkowa zmiana pozycji przez zawodników na boisku po przejęciu zagrywki (czyli zdobyciu punktu po odbiorze). Zawodnicy poruszają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a każdy z nich musi przejść do kolejnej strefy, np. z pozycji 2 (prawy przód) do pozycji 1 (prawy tył), z 1 do 6 (środek tyłu) i tak dalej. Cały system oparty jest na sześciu strefach rotacyjnych.

Dlaczego to takie ważne? Ponieważ ustawienie wpływa nie tylko na strategię gry, ale również na legalność zagrywki. W momencie serwowania, każdy zawodnik musi znajdować się dokładnie w swojej strefie. Nie może np. wyprzedzać gracza, który powinien być przed nim w rotacji. Jeśli zawodnicy się „pomylą” lub ustawią zbyt wcześnie w docelowych pozycjach taktycznych, sędzia odgwizduje błąd ustawienia. Po zagrywce wszystko się zmienia. Zawodnicy mogą szybko przejść do swoich ról.

Ustawienie P1 – rozgrywający w strefie 1 (zagrywka, tył boiska)

W pierwszej rotacji rozgrywający zaczyna w strefie 1, czyli z prawego tyłu. To on wykonuje zagrywkę, a po niej musi dobiec na swoje miejsce przy siatce, aby ustawić się do rozegrania piłki. Ponieważ znajduje się w drugiej linii, nie może kiwnąć piłki, jeśli ta jest powyżej siatki i znajduje się przed linią trzeciego metra – to ważne ograniczenie. W tej rotacji atakujący znajduje się na lewym skrzydle.

Ustawienie P6 – rozgrywający w strefie 6 (środkowy tył)

W rotacji R6 rozgrywający ustawia się w środkowej strefie z tyłu boiska. To dobre ustawienie dla drużyny, ponieważ wszyscy trzej gracze z przodu – przyjmujący, środkowy i atakujący, mogą atakować. Rozgrywający ma wiele opcji rozegrania. Wadą tego ustawienia jest duża strefa konfliktu przy przyjęciu – zwłaszcza, że środkowy oraz atakujący są w ruchu i mogą przeszkadzać przyjmującemu.

Ustawienie P5 – rozgrywający w strefie 5 (lewy tył)

W tym ustawieniu rozgrywający znajduje się w drugiej linii z lewej strony boiska. To środkowy wykonuje zagrywkę, więc na boisku nie ma libero. Po zagrywce rozgrywający musi przebiec na prawą stronę boiska.

Ustawienie P4 – rozgrywający w strefie 4 (lewy przód)

Tutaj rozgrywający wraca do pierwszej linii, zajmując miejsce z lewej strony przy siatce. Choć może kiwnąć piłkę, linia ataku staje się słabsza, ponieważ atakujący przechodzi do drugiej linii i nie może atakować z przodu. W tej rotacji często powstaje strefa konfliktu w strefie 4, gdzie środkowy przesuwa się do prawej strony i może przeszkadzać przy przyjęciu.

Ustawienie P3 – rozgrywający w strefie 3 (środkowy przód)

Zagrywkę wykonuje przyjmujący. To ustawienie sprzyja szybkiemu rozegraniu. Rozgrywający znajduje się na środku przy siatce i ma najkrótszą drogę do rozegrania piłki, jeśli ta została dobrze przyjęta. Czasami w tym ustawieniu atakujący zostaje na pipe’a, czyli atakuje z drugiej linii z pozycji 6, a przyjmujący atakuje z prawego skrzydła z 1. linii.

Ustawienie P2 – rozgrywający w strefie 2 (prawy przód)

W ostatniej rotacji rozgrywający jest ponownie przy siatce, ale teraz po prawej stronie – to jego najbardziej naturalna pozycja. Stąd może szybko rozegrać piłkę do każdej strefy. Jednak znów libero nie ma na boisku, bo zagrywkę wykonuje środkowy, co oznacza trudniejszą obronę. Atakujący w tej rotacji wciąż jest w drugiej linii i musi atakować zza linii 3. metra.

Jedną z podstawowych zasad siatkówki jest poprawne ustawienie zawodników w momencie zagrywki. Gdy ten warunek nie zostanie spełniony, mówimy o błędzie ustawienia. Występuje wtedy, gdy choć jeden z zawodników znajduje się nieprawidłowo względem swojego miejsca w rotacji. Przed wykonaniem zagrywki każdy gracz musi stać w określonej strefie, a dokładniej:

  • zawodnicy w jednej linii (przedniej lub tylnej) nie mogą być ustawieni „za” lub „przed” sobą nawzajem,
  • zawodnicy z tyłu muszą znajdować się za zawodnikami z przodu,
  • lewa strona drużyny musi być po lewej stronie środkowego, a prawa – po prawej stronie.

Naruszenie tych zasad, nawet jeśli trwa ułamek sekundy, skutkuje natychmiastowym przerwaniem akcji przez sędziego i przyznaniem punktu oraz prawa do zagrywki przeciwnikowi. Błąd ustawienia zdarza się najczęściej wśród mniej doświadczonych drużyn lub wtedy, gdy dochodzi do zamieszania w rotacji, np. po wielu zmianach zawodników. Warto jednak podkreślić, że zaraz po zagrywce zawodnicy mogą się przemieścić, np. rozgrywający może przebiec z tyłu boiska na przód, aby wystawić piłkę do atakującego lub środkowego bloku.

Liczby 4-2, 6-2 i 5-1 odnoszą się do systemu ustawienia drużyny, a dokładnie mówią o tym, ilu atakujących oraz rozgrywających znajduje się na boisku, a także jak rozkładają się funkcje taktyczne.

System 4-2 (czterech atakujących – dwóch rozgrywających)

W układzie 4-2 w siatkówce na boisku znajduje się dwóch rozgrywających, którzy rozgrywają tylko wtedy, gdy są w przedniej linii (pozycje 2, 3, 4). Gdy rozgrywający znajduje się w strefie obrony (pozycje 1, 5, 6), nie pełni roli rozgrywającego. System 4-2 w siatkówce to bardzo prosty schemat gry odpowiedni dla początkujących i dzieci w szkołach podstawowych oraz młodzików. Ułatwia naukę rotacji i podstawowych ról na boisku siatkarskim.

System 6-2 (sześciu atakujących – dwóch rozgrywających)

W tym schemacie na boisku gra dwóch rozgrywających, ale każdy rozgrywa tylko wtedy, gdy znajduje się w strefie obrony (pozycje 1, 5, 6). Gdy w wyniku przejścia jeden rozgrywający znajduje się z przodu (pozycje 2, 3, 4), jest traktowany jako atakujący, a rolę rozgrywającego przejmuje drugi zawodnik z tyłu. Dzięki temu w każdej rotacji pod siatką gra 3 atakujących. Taki system gry może być używany w średnio zaawansowanych drużynach młodzieżowych i amatorskich, które mają dwóch dobrze rozgrywających zawodników.

System 5-1 (pięciu atakujących – jeden rozgrywający)

W formacji taktycznej 5-1 mamy jednego rozgrywającego, który gra na tej pozycji przez cały mecz, niezależnie od tego, czy jest w pierwszej, czy w drugiej linii. To najczęściej używany system w profesjonalnej siatkówce.

SystemRozgrywającyKto rozgrywa?Atakujących z przoduTrudnośćDla kogo?
4-22rozgrywający z przodu2 łatwypoczątkujący, dzieci
6-22rozgrywający z tyłu3średniamatorzy, drużyny młodzieżowe, poziom średnio zaawansowany
5-11zawsze ten sam3 lub 2trudnyprofesjonalna siatkówka

Zrozumienie ustawień w siatkówce to fundament nie tylko dla zawodników, ale i kibiców. Dzięki temu łatwiej śledzić grę, przewidywać ruchy drużyny i dostrzegać detale, które często decydują o wyniku meczu.

Strefy w siatkówce to sześć numerowanych pól na boisku, w których zawodnicy rozpoczynają każdą akcję. Każda strefa ma swoje funkcje, a gracze muszą znać swoje miejsce, aby nie popełnić błędu ustawienia.

Rotacje to obowiązkowy system przesuwania się zawodników zgodnie z ruchem wskazówek zegara po zdobyciu prawa do zagrywki. W zależności od rotacji, rozgrywający może znajdować się w pierwszej lub drugiej linii, co wpływa na jego możliwości w ataku oraz ustawienie pozostałych graczy. Każde z ustawień (P1-P6) stawia przed drużyną inne wyzwania. Raz to rozgrywający musi pokonać długą drogę, aby ustawić akcję, innym razem zespół dysponuje silną pierwszą linią ataku, a jeszcze innym brakuje libero w obronie. Wszystko to wpływa na taktykę, decyzje o sposobie zagrania w danym momencie, jak i przebieg meczu.

Błąd ustawienia jest jednym z najczęstszych błędów technicznych w siatkówce. Ma miejsce wtedy, gdy przynamniej jeden z zawodników jest ustawiony nieprawidłowo względem swojego miejsca w rotacji.

Jeśli poszukujesz wysokiej jakości sprzętu, odzieży oraz butów do siatkówki od topowych marek: Mizuno, ASICS, Nike czy Joma, sprawdź asortyment sklepu Sportano.pl .

Polecane produkty