Wędkarstwo gruntowe feeder

Metoda feeder jest odmianą wędkarstwa gruntowego. W przeciwieństwie do wymagającego nieustannej aktywności spinningu, ten rodzaj wędkarstwa jest dużo bardziej statyczny. Wędkarstwo gruntowe feeder polega na zamocowaniu koszyczka zanętowego i szczytówki drgającej, gdy ryba zacznie brać. Sposób ten nie wymaga częstego zarzucania wędki, a jedynie umieszczenia jej w podpórce i oczekiwania na udany połów.

Feeder jest więc sposobem na łowienie ryb z brzegu. Wędkować tą metodą można zarówno w wodach stojących, takich jak stawy czy jeziora, jak i w rzekach. Aby wypad nad wodę skończył się pomyślnie, konieczne jest wcześniejsze przygotowanie się do połowu. Ryby należy przyzwyczaić do tego, że w wybranym miejscu dostępny jest pokarm. Zanętę należy zacząć rozrzucać przez kilka dni przed połowem. Dzięki temu po rozpoczęciu łowienia szansa na przypłynięcie ryb jest zdecydowanie większa.

Wędkarstwo gruntowe na feeder jest wykorzystywane przede wszystkim do połowów przedstawicieli gatunków z rodziny karpiowatych: płoci, kiełbi, linów, leszczy, karasi oraz oczywiście karpi. Również okonie i sandacze można łapać na feeder. Metoda ta jest skuteczna także do połowów pstrągów i sumów.

Wędkarstwo gruntowe wymaga skompletowania zestawu złożonego z czterech podstawowych akcesoriów. Należą do niego odpowiednio długa wędka, kołowrotek z długą żyłką, koszyczek zanętowy i rurka antysplątaniowa.

Długość wędziska wędki feederowej waha się od 3,30 do 3,90 m. Ciężar wyrzutu, czyli maksymalne obciążenie, jakiego można użyć, powinien oscylować w granicach 90-120 g. Jest to waga wystarczająca w akwenach stojących. W rzece lepiej jest zastosować większe obciążenie, aby uniknąć porwania przynęty przez jej nurt.

Szczytówka pokazująca drgania to element, który uzupełnia klasyczny feeder. Zestaw tych części powinien składać się ze szczytówek o różnej twardości. Dobór właściwej zależy od masy ryby. Im mniej waży dany gatunek, tym miększą szczytówkę potrzebuje wędka gruntowa.

Wędka na grunt najlepiej działa z kołowrotkiem wyposażonym w klips służący do zaznaczania odległości wyrzutu. Dzięki temu każde kolejne zarzucenie przynęty będzie trafiać w to samo miejsce. Optymalna wielkość kołowrotka to 4000-5000. Pozwala to na nawinięcie nawet 150 m żyłki.

Dobór odpowiedniego produktu zależy też od sposobu łowienia. Dla osób, które rzadko podczas połowu trzymają wędkę w rękach, przydaje się wolny bieg. Jest to dobre rozwiązanie pozwalające regulować opór kołowrotka podczas złapania się ryby, a co za tym idzie zmniejszać ryzyko uszkodzenia sprzętu, gdy będzie się ona wyrywać.

Karmnik, zwany inaczej koszyczkiem zanętowym dobiera się w zależności od tego, czy łowi się ryby w wodzie stojącej, czy płynącej. Do stawów i jezior wystarczy koszyczek zanętowy okrągły bez dociążenia. W rzekach lepiej sprawdzają się karmniki kwadratowe z obciążeniem. Aby jeszcze bardziej zaradzić prądowi wody, można zakupić koszyczek zanętowy z kolcami, które dodatkowo wbijają się w dno.

Zestaw do metody feeder składać się powinien również z rurki zapobiegającej zaplątaniu się przyponu. Ułatwia ona wędkarzowi łowienie, chroniąc żyłkę podczas holu przed zahaczaniem o podwodne przeszkody. Dzięki temu, że żyłka znajduje się w rurce antysplątaniowej, połów jest też bezpieczny dla ryb. W ten sposób chroni się je przed poranieniem o żyłkę.